Organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej na terenie Powiatu Włoszczowskiego jest Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie we Włoszczowie, wyznaczone do pełnienia tej funkcji na mocy Zarządzenia Starosty Włoszczowskiego Nr 64/11 z dnia 18 października 2011 r.
Piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia dziecku opieki i wychowania przez rodziców. Ma ona charakter czasowy.
Zapewnia czas potrzebny na pracę z rodziną biologiczną umożliwiającą powrót dziecka do rodziny lub, gdy jest to niemożliwe dążenie do przysposobienia dziecka.
Przygotowuje także dziecko do godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego życia oraz pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki. Uczy nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczania straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych.
Zaspokaja potrzeby emocjonalne, bytowe, zdrowotne, edukacyjne i kulturalno-rekreacyjne dziecka.
Jeśli jesteś świadkiem, jeśli wiesz, że w czyjejś rodzinie występuje przemoc, że krzywdzone są dzieci. NIE CZEKAJ!
Osoby, które doznają przemocy ze strony bliskich często boją się szukać pomocy lub nie wiedzą gdzie jej szukać, nie wierzą, że ktoś może im pomóc, skoro krzywdzeni są przez osoby, którym ufały, wstydzą i obwiniają się za to, co dzieje się w ich domu. Pozornie może się wydawać, że nie chcą pomocy i akceptują, co się dzieje, jednak Ty wiesz, że to NIEPRAWDA!
Dlatego właśnie często jesteś jedyną osobą, która może zrobić pierwszy krok i przerwać przemoc.
Przyjdź, zadzwoń, bądź napisz do Zespołu Interwencji Kryzysowej (dane kontaktowe znajdziesz w zakładce Interwencja Kryzysowa).
Możesz również zgłosić się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Twojej gminie, do Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (są w każdej gminie),
do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.
Potrzebne adresy i telefony znajdziesz na stronie www.powiat-wloszczowa.pl (Informator Teleadresowy).
Dzięki Tobie instytucje pomagające ofiarom przemocy mogą dotrzeć do ludzi, którzy tej pomocy potrzebują.
PAMIĘTAJ! PRZEMOC NIE SKOŃCZY SIĘ SAMA, NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO, ŻEBY POWIEDZIEĆ NIE! SZUKAJ POMOCY, CHROŃ SIEBIE I SWOJE DZIECI!
• Spróbuj porozmawiać z kimś, komu ufasz, o tym, czego doświadczasz w swoim domu. To nie jest Twoja wina, więc nie masz się czego wstydzić! Jednak pamiętaj, że niektórzy ludzie mają fałszywe przekonania na temat przemocy (przeczytaj Obalamy mity i stereotypy na temat przemocy w rodzinie).
• Szukaj pomocy w instytucjach, które są po to, by Ci jej udzielić.
• przyjdź, zadzwoń, bądź napisz do Zespołu Interwencji Kryzysowej (dane kontaktowe znajdziesz w zakładce Interwencja Kryzysowa).
• możesz również zgłosić się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Twojej gminie,
• do Przychodni Zdrowia,
• do Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (są w każdej gminie),
• do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej- potrzebne adresy i telefony znajdziesz na stronie www.powiat-wloszczowa.pl (Informator Teleadresowy).
• Poproś sąsiadów, aby reagowali na odgłosy awantur i wzywali policję.
• Jeśli chcesz, aby osoba stosująca przemoc została ukarana, możesz złożyć zawiadomienie o przestępstwie do Prokuratury Rejonowej.
• Jeśli jest to możliwe, wzywaj policję (tel. 997-połączenie bezpłatne) w sytuacji, gdy czujesz zagrożenie. Domagaj się, aby policjanci wypełnili Niebieską Kartę (specjalna notatka służbowa). Policja powinna Cię poinformować, w jaki sposób może ci pomóc oraz zostawić adresy instytucji pomagających ofiarom przemocy domowej.
• Jeśli zostałaś/zostałeś pobita/-y lub zgwałcona/-y, poproś lekarza, aby przeprowadził obdukcję. Obdukcja jest płatna, może ją wystawić tylko lekarz do tego uprawniony – lekarz sądowy.
• Możesz też zwrócić się do lekarza pierwszego kontaktu, aby wystawił Ci zaświadczenie, w którym opisze obrażenia, jakich doznałaś.
• Jeśli zdecydujesz się na opuszczenie domu, zabierz ze sobą ważne dokumenty (dowód osobisty, książeczkę zdrowia i legitymację ubezpieczeniową, dokumenty sądowe itp.).
Przez bariery należy rozumieć utrudnienia uniemożliwiające osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie społeczne. Likwidacja barier ma na celu umożliwienie uczestnictwa niepełnosprawnym w życiu społecznym oraz ułatwienie osobie niepełnosprawnej wykonanie codziennych, podstawowych czynności lub kontaktów z otoczeniem.
Rodzaje barier Bariery architektoniczne – to wszelkie utrudnienia występujące w budynku i w jego najbliższej okolicy, które ze względu na rozwiązania techniczne, konstrukcyjne lub warunki użytkowania uniemożliwiają lub znacznie utrudniają swobodę ruch osobom niepełnosprawnym. Bariery techniczne – to takie bariery, które utrudniają lub uniemożliwiają osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie społeczne. Likwidacja tej bariery powinna powodować sprawniejsze działanie tej osoby w społeczeństwie i umożliwić jej funkcjonowanie w życiu codziennym. Bariery w komunikowaniu się – to ograniczenia uniemożliwiające lub utrudniające osobie niepełnosprawnej swobodne porozumiewanie się i/lub przekazywanie informacji.
Kto może ubiegać się o dofinansowanie do likwidacji barier
O dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) z w/w tytułów, (jeżeli ich realizacja umożliwi lub w znacznym stopniu ułatwi osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem) mogą ubiegać się:
1) na likwidację barier architektonicznych – osoby niepełnosprawne, które mają trudności w poruszaniu się, jeżeli są właścicielami nieruchomości lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości albo posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym stale zamieszkują,
2) na likwidację barier technicznych i w komunikowaniu się – osoby niepełnosprawne, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.
Wymagane dokumenty:
Osoba niepełnosprawna chcąca skorzystać z w/w pomocy składa do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie właściwy wniosek wraz z kompletem niezbędnych dokumentów:
• kserokopia orzeczenia o niepełnosprawności (wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, ZUS lub KRUS – orzeczone przed dniem 1 stycznia 1998r.)
• zaświadczenie lekarskie o aktualnym stanie zdrowia wydane przez lekarz specjalistę,
• zaświadczenie o dochodach za kwartał poprzedzający miesiąc złożenie wniosku, wszystkich osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym,
• projekt, szkic proponowanych zmian, (rysunek poglądowy) – dot. likwidacji barier architektonicznych
• aktualny wyciąg z księgi wieczystej – dot. likwidacji barier architektonicznych
• dwie oferty wnioskowanego urządzenia – dot. likwidacji barier technicznych i w komunikowaniu się
• indywidualny program rewalidacyjny do pracy z komputerem lub orzeczenie z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej z orzeczoną koniecznością indywidualnego nauczania -dot. likwidacji barier w komunikowaniu się
• opinie od wychowawcy klasy -dot. likwidacji barier w komunikowaniu się .
Osoba składająca wniosek:
• nie może mieć zaległości wobec PFRON
• nie korzystała z dofinansowania na ten cel w ciągu 3 lat przed złożeniem wniosku (dot. likwidacji barier technicznych i w komunikowaniu się).
• w ciągu 3 lat przed złożeniem wniosku nie byłą stroną umowy zawartej z PFRON i rozwiązanej z jej przyczyny,
Uwaga! UWAGA: dofinansowanie nie może obejmować kosztów realizacji zadania poniesionych przed przyznaniem środków finansowych i zawarciem umowy o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Szczegóły dofinansowania określa umowa, którą Wnioskodawca zawiera ze Starostą.
Turnusy rehabilitacyjne ułatwiają osobom niepełnosprawnym osiągnięcie lub utrzymanie optymalnej niezależności funkcjonowania, dzięki której możliwe jest aktywne uczestnictwo w życiu rodzinnym i społecznym, gdyż zabiegi rehabilitacyjne eliminują częściowo lub całkowicie ograniczenia funkcjonalne.
Rodzaje turnusów rehabilitacyjnych
• usprawniająco – rekreacyjny,
• rekreacyjno-sportowy i sportowy,
• szkoleniowy,
• psychoterapeutyczny,
• rozwijającym zainteresowania i uzdolnienia,
• nauki niezależnego funkcjonowania z niepełnosprawnością.
Warunkiem uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym jest posiadanie ważnego orzeczenia:
1) o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (znacznego, umiarkowanego lub lekkiego),
2) o niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16 roku życia,
3) lekarza orzecznika ZUS o: o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, o całkowitej niezdolności do pracy lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów,
4) o zaliczeniu do: I grupy inwalidów, II grupy inwalidów lub III grupy inwalidów,
5) o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wydane przed dniem 1 stycznia 1998r.
Wysokość dofinansowania
30% przeciętnego wynagrodzenia*
osoba niepełnosprawna ze znacznym stopniem niepełnosprawności
osoba niepełnosprawna w wieku do 16 roku życia
osoba posiadające orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
osoba o zaliczeniu do I grupy inwalidów,
osoba posiadająca orzeczenia lekarza orzecznika KRUS wydane przed 1 stycznia 1998r. jeśli przysługuje jej zasiłek pielęgnacyjny.
osoba w wieku 16-24 lat ucząca się niepracująca , bez względu na stopień niepełnosprawności.
27% przeciętnego wynagrodzenia
osoba niepełnosprawna z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności
osoba posiadająca orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy
osoba o zaliczeniu do II grupy inwalidów,
25% przeciętnego wynagrodzenia
osoba niepełnosprawna z lekkim stopniem niepełnosprawności
osoba posiadająca orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy
osoba o zaliczeniu do III grupy inwalidów,
osoba posiadająca orzeczenia lekarza orzecznika KRUS wydane przed 1 stycznia 1998r
20% przeciętnego wynagrodzenia
opiekun osoby niepełnosprawnej
osoba niepełnosprawna zatrudniona w zakładzie pracy chronionej, niezależnie od posiadanego stopnia niepełnosprawności
Warunki przyznania dofinansowania
Osoba niepełnosprawna może ubiegać się o dofinansowanie pod warunkiem że:
• została skierowana na turnus na wniosek lekarza, pod którego opieką znajduje się,
• w roku, w którym ubiega się o dofinansowanie, nie otrzymał na ten cel dofinansowania ze środków Funduszu,
• weźmie udział w turnusie, który odbędzie się w ośrodku wpisanym do rejestru ośrodków, prowadzonego przez wojewodę, albo poza takim ośrodkiem, w przypadku gdy turnus jest organizowany w formie niestacjonarnej;
• wybierze organizatora turnusu, który posiada wpis do rejestru organizatorów turnusów;
• będzie uczestniczyła w zajęciach przewidzianych w programie turnusu, który wybrała;
• nie będzie pełniła funkcji członka kadry na turnusie ani nie będzie opiekunem innego uczestnika tego turnusu;
• złoży z informacje o liczbie osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym,
• w przypadku turnusu, którego program przewiduje także zabiegi fizjoterapeutyczne, przedstawi podczas pierwszego badania lekarskiego na turnusie zaświadczenie lekarskie o aktualnym stanie zdrowia, w szczególności o chorobie zasadniczej, uczuleniach i przyjmowanych lekach.
Aktualne informacje o ośrodkach i organizatorach turnusów rehabilitacyjnych, posiadających wpisy do rejestrów wojewody dostępne są na Portalu Informacyjno-Usługowym EMPATIA
Na tej stronie znajduje się centralna baza danych, utworzona z 16 wojewódzkich rejestrów ośrodków i 16 wojewódzkich rejestrów organizatorów. Zawiera ona aktualizowane przez wojewodów informacje o ośrodkach i organizatorach, posiadających wpis do odpowiedniego rejestru wojewody.
Pobyt opiekuna na turnusie można dofinansować, jeżeli osoba niepełnosprawna posiada orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności albo równorzędne lub orzeczenie o niepełnosprawności dla osób do 16 roku życia oraz spełnia poniższe warunki:
• wniosek lekarza zawiera wyraźne wskazanie wraz z uzasadnieniem konieczności pobytu opiekuna;
• opiekun nie pełni funkcji członka kadry na tym turnusie
• opiekun nie jest osobą niepełnosprawną wymagająca opieki innej osoby
• opiekun ukończył 18 lat albo ukończył 16 lat i jest wspólnie zamieszkującym członkiem rodziny osoby niepełnosprawnej
Osoba niepełnosprawna może ubiegać o dofinansowanie jeżeli przeciętny miesięczny dochód, w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:
• 50 % przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym, ogłaszanego
• 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.
W przypadku przekroczenia kwot dochodu, kwotę dofinansowania pomniejsza się o kwotę, o którą dochód ten został przekroczony.
Pierwszeństwo w uzyskaniu dofinansowania mają osoby niepełnosprawne o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, osoby niepełnosprawne w wieku do 16 lat albo w wieku do 24 lat uczące się i niepracujące.
Wymagane dokumenty
• kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub kopię wypisu z treści orzeczenia traktowanego na równi z tym orzeczeniem albo kopii orzeczenia o niepełnosprawności
• wniosek lekarza, pod którego opieką znajduje się wnioskodawca, o skierowanie na turnus
• oświadczenia,
• zaświadczenie o pobieraniu nauki;
• zaświadczenia o wysokości dochodu za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, wszystkich osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym
Poradnictwo specjalistyczne, w szczególności prawne, psychologiczne i rodzinne, jest świadczone osobom i rodzinom, które mają trudności lub wykazują potrzebę wsparcia w rozwiązywaniu swoich problemów życiowych, bez względu na posiadany dochód.
Poradnictwo prawne realizuje się przez udzielanie informacji o obowiązujących przepisach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, zabezpieczenia społecznego, ochrony praw lokatorów.
Poradnictwo psychologiczne realizuje się przez procesy diagnozowania, profilaktyki i terapii.
Poradnictwo rodzinne obejmuje problemy funkcjonowania rodziny, w tym problemy opieki nad osobą niepełnosprawną.
W przypadku porad prawnych i psychologicznych konieczne jest wcześniejsze uzgodnienie terminu.
Zakres działania
Zakres działania Powiatowego Zespołu ds Orzekania przede wszystkim obejmuje:
• przyjmowanie wniosków w sprawie wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
• analizowanie tych wniosków i załączonej dokumentacji,
• ocenę stopnia naruszenia organizmu i jego konsekwencji w samodzielnej egzystencji, pracy zawodowej itp., zgodnie z celem przedstawionym przez wnioskodawcę,
• podejmowanie decyzji w oparciu o ustalone kryteria,
• wydawanie orzeczeń o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności,
• rozpatrywanie odwołań od orzeczeń o stopniu niepełnosprawności,
• prowadzenie dokumentacji, związanej ze swą działalnością, w tym składanie sprawozdań.
Dokumenty prawne wydawane przez Zespół
Dokumenty prawne potwierdzające niepełnosprawność to:
• orzeczenie o niepełnosprawności,
• orzeczenie o stopniu niepełnosprawności osoby powyżej 16 r. życia,
• orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień dla osób, które posiadają orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
• legitymacje osób niepełnosprawnych.
Orzeczenia dla osób, które ukończyły 16 rok życia
Przy orzekaniu osób, które ukończyły 16 rok życia określa się trzy stopnie niepełnosprawności:
• znaczny, do którego zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji,
• umiarkowany, do którego zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych,
• lekki, do którego zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
Co bierze się pod uwagę przy orzekaniu?
Przy orzekaniu stopnia niepełnosprawności osoby powyżej 16 roku życia bierze się pod uwagę:
• zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba zainteresowana, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie stopnia niepełnosprawności,
• ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby,
• wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje,
• możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowego lub innego zatrudnienia – poprzez leczenie, rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe,
• ograniczenia występujące w samodzielnej egzystencji i uczestnictwie w życiu społecznym,
• możliwość poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej w samodzielnej egzystencji oraz w pełnieniu ról społecznych – poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne, usługi opiekuńcze lub inne działania.
STOPIEŃ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI ORZEKA SIĘ NA CZAS OKREŚLONY LUB NA STAŁE.
Złożenie wniosku
Wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności składa się, osobiście bądź za pośrednictwem poczty, do właściwego miejscowo powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we Włoszczowie rozpatruje poprawnie wypełnione wnioski mieszkańców powiatu Włoszczowskiego.
Do wniosku o wydanie orzeczenia załącza się:
• zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba zainteresowana (ważne w okresie 30 dni od daty wystawienia do dnia złożenia wniosku). W przypadku niemożności przybycia osoby zainteresowanej na posiedzenie składu orzekającego w celu wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności należy dołączyć zaświadczenie lekarskie o niemożności przybycia,
• inne posiadane dokumenty, w tym medyczne, umożliwiające ustalenie stopnia niepełnosprawności.
Rozpatrywanie wniosków
• Wnioski rozpatrywane są na posiedzeniach składów orzekających
• wyznaczonym terminie posiedzenia składu orzekającego informujemy wnioskodawców pisemnie lub telefonicznie.
• nieobecność na posiedzeniu musi zostać pisemnie usprawiedliwiona. W przeciwnym przypadku sprawa zostaje umarzana.
• Usprawiedliwienie należy dostarczyć do Zespołu w terminie 14 dni od dnia posiedzenia komisji.
Postępowanie odwoławcze
Odwołanie od orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności przysługuje do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Odwołanie składa się za pośrednictwem Zespołu, który wydał orzeczenie. Powiatowy Zespół, który wydał orzeczenie, obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Zespołu, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. Jeżeli natomiast Powiatowy Zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje nowe orzeczenie, w którym uchyla lub zmienia zaskarżone orzeczenie.
Legitymacja
Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we Włoszczowie przyjmuje poprawnie wypełnione wnioski o wydanie legitymacji osoby niepełnosprawnej powyżej 16-go roku życia. Wnioski takie składa się na odpowiednich drukach, osobiście bądź za pośrednictwem poczty w siedzibie Zespołu. Do wniosku dołącza się:
• aktualne zdjęcie o wymiarach 35 mm x 45 mm.,
• kserokopię orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność
Legitymację należy odebrać osobiście lub przez pisemnie do tego upoważnioną osobę po upływie 7 dni od daty złożenia wniosku.
Karty parkingowe
Od dnia 01.07.2014r. karty parkingowe wydaje Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.
Karta parkingowa przysługuje osobie niepełnosprawnej, posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przed 01.07.2014r., w którym określono przynajmniej jedną z przyczyn niepełnosprawności symbolem 04-O/05-R/10-N oraz wskazano w pkt. 9 prawo do karty z powodu znacznie ograniczonej możliwości samodzielnego poruszania się.
Karta parkingowa przysługuje również osobie niepełnosprawnej, której po 01.07.2014r., wydano orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się.
Kartę parkingową wydaje się również Placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się (dotyczy placówek, które posiadają główną siedzibę na terenie Powiatu Włoszczowskiego).
Zasady uzyskania karty parkingowej
Aby uzyskać kartę parkingową należy w siedzibie Zespołu złożyć:
• poprawnie wypełniony wniosek,
• kserokopię (oryginał do wglądu) orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
• dowód uiszczenia opłaty za wydanie karty,
• jedna fotografie,
• dowód osobisty do wglądu (w przypadku niepełnoletnich nieposiadających dowodu osobistego wyciąg z ewidencji ludności dotyczący potwierdzenia meldunku na terenie Powiatu Włoszczowskiego).
Wniosek Placówki składa osoba upoważniona do jej reprezentowania poprzez złożenie:
• poprawnie wypełnionego wniosku,
• dowodu uiszczenia opłaty za wydanie karty,
• do wglądu dowód rejestracyjny pojazdu placówki.
Osoba niepełnosprawna składa wniosek osobiście z wyjątkiem:
• osobie, która nie ukończyła 18 roku życia, za która wniosek składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sad opiekunów,
• osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską, za którą wniosek składa jeden z rodziców,
• osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, za którą wniosek składa odpowiednio opiekun lub kurator ustanowiony przez sąd.
Po uzyskaniu informacji o terminie odbioru karty, może ja odebrać osobiście wnioskodawca, lub inna osoba upoważniona do tego na piśmie przez wnioskującego.
Opłata za uzyskanie karty parkingowej wynosi 21zł.
Opłaty z adnotacja „opłata za wydanie karty parkingowej” należy dokonywać na konto Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie we Włoszczowie
nr konta 95 8525 0002 0000 0010 7347 0008 Uwaga!
Wnioski składane drogą pocztową lub przez upoważnione osoby zawierają brak formalny – brak osobistego stawiennictwa celem złożenia wzoru podpisu. Wnioskodawcy będą wzywania do uzupełnienia braku formalnego.
Świadczenia obligatoryjne: • świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania dziecka
kwota nie niższa niż 660 zł. miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej
kwota nie niższa niż 1000 zł miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka
• dodatek z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania dziecka
kwota nie niższa niż 200 zł miesięcznie dla rodzin zastępczych oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym bądź umiarkowanym stopniu niepełnosprawności
kwota nie niższa niż 200 zł miesięcznie dla rodzin zastępczych zawodowych na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania dziecka umieszczonego na podstawie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich
Rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka przysługują w/w świadczenia oraz dodatki również po osiągnięciu przez dziecko pełnoletności, jeżeli nadal przebywa w tej rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka jednak nie dłużej niż do 25 roku, oraz jeżeli osoba która osiągnęła pełnoletność:
1. uczy się:
w szkole,
w zakładzie kształcenia nauczycieli,
w uczelni,
u pracodawcy w celu przygotowania zawodowego,
lub
2. legitymuje się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i uczy się:
w szkole,
w zakładzie kształcenia nauczycieli,
w uczelni,
na kursach, jeśli ich ukończenie jest zgodne z indywidualnym programem usamodzielnienia,
u pracodawcy w celu przygotowania zawodowego.
• dodatek wychowawczy
kwota 500 zł miesięcznie na każde umieszczone dziecko w wieku do ukończenia 18. roku życia
• środki finansowe na utrzymanie lokalu mieszkalnego w budynki jednorodzinnym lub wielorodzinnym – w przypadku rodziny zastępczej zawodowej, w której przebywa powyżej 3 dzieci i pełnoletnich wychowanków rodziny zastępczej, jeśli potrzeba przyznania tych środków zostanie potwierdzona w opinii organizatora pieczy zastępczej
Świadczenia fakultatywne:
• świadczenie jednorazowe na pokrycie niezbędnych wydatków związanych z potrzebami przyjmowanego dziecka
• świadczenie jednorazowe lub okresowe na pokrycie wydatków związanych z wystąpieniem zdarzeń losowych lub innych zdarzeń mających wpływ na jakość sprawowanej opieki
• dofinansowanie do wypoczynku poza miejscem zamieszkania dziecka
• świadczenie na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem niezbędnego remontu lokalu mieszkalnego – w przypadku rodziny zastępczej zawodowej
• środki finansowe na utrzymanie lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym
lub domu jednorodzinnego w przypadku rodziny zastępczej zawodowej i niezawodowej
Formami rodzinnej pieczy zastępczej są:
1. rodzina zastępcza:
spokrewniona,
niezawodowa,
zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna;
2. rodzinny dom dziecka. Rodzina zastępcza spokrewniona to taka, którą tworzą najbliżsi krewni dziecka, czyli dziadkowie lub pełnoletnie rodzeństwo. Przy doborze rodziny zastępczej, w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę osoby spokrewnione z dzieckiem, o ile dają one gwarancję jego prawidłowego rozwoju Rodzina zastępcza niezawodowa to taka, w której pomiędzy rodzicami zastępczymi a dzieckiem nie ma stosunku pokrewieństwa lub jest to pokrewieństwo dalsze. Rodzina zastępcza zawodowa to taka rodzina zastępcza, z którą starosta zawiera umowę o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej; tworzą ją małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, niebędący wstępnymi lub rodzeństwem dziecka. Jeżeli umowę zawierają małżonkowie jeden z nich, wskazany w umowie, otrzymuje stałe wynagrodzenie miesięczne.
Obok rodziny zastępczej zawodowej , tzw. „podstawowej ” istnieją dwa szczególne typy zawodowej rodziny zastępczej:
• rodzina zastępcza specjalistyczna gdzie przebywają dzieci z orzeczeniem o niepełnosprawności lub te, które mają kłopoty w funkcjonowaniu społecznym i są umieszczane w rodzinie zastępczej na podstawie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Trafiają tam także małoletnie matki z dziećmi.
• rodzina zastępcza zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego gdzie umieszcza się dziecko do czasu unormowania sytuacji dziecka, nie dłużej jednak niż na okres 4 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres ten może być przedłużony, za zgodą organizatora rodzinnej pieczy zastępczej do 8 miesięcy lub do zakończenia postępowania sądowego o powrót dziecka do rodziny, przysposobienie lub umieszczenie w rodzinnej pieczy zastępczej. Rodzinny dom dziecka – to miejsce, w którym może przebywać nie więcej niż ośmioro dzieci. Z osobą prowadzącą rodzinny dom dziecka starosta zawiera umowę o świadczenie usług, z tytułu której przysługuje stałe wynagrodzenie miesięczne.
Rodzina zastępcza z założenia jest nastawiona na przywrócenie dziecka rodzinie, jest to więc opieka tymczasowa. Rodzina zastępcza nie posiada pełni praw rodzicielskich, a ograniczenie władzy rodzicielskiej nie pozbawia rodziców określonych praw i obowiązków dotyczących podejmowania decyzji m.in. w sprawach obywatelstwa dziecka, sposobu leczenia, światopoglądu, wyboru kierunku edukacji, sposobu wychowania, rozwoju zainteresowań. Rodzice dalej korzystają z praw cywilnych, spoczywa na nich obowiązek alimentacyjny, zachowują też prawo do kontaktów z dzieckiem.
W punkcie konsultacyjno – doradczym osoby niepełnosprawne mogą uzyskać bezpłatną pomoc i informacje dotyczące m.in.:
udzielanie informacji o przysługujących prawach i uprawnieniach.
udzielanie informacji o przysługujących świadczeniach, w tym z pomocy społecznej, rehabilitacji społecznej i zawodowej.
udzielanie wsparcia specjalistycznego tj. psychologicznego, rodzinnego i prawnego.
udzielanie informacji, o procedurach załatwiania spraw z zakresu min: prawa pracy, rodzinnego i opiekuńczego, ochrony praw lokatorów, ubezpieczenia społecznego, administracyjnego, karnego oraz innego w zależności od potrzeb zgłaszanych przez klientów.
podejmowanie działań profilaktycznych i pomocy doraźnej.
Porad udzielają specjaliści:
doradca do spraw osób niepełnosprawnych,
psycholog,
radca prawny,
pracownik socjalny
W przypadku porad prawnych i psychologicznych konieczne jest wcześniejsze uzgodnienie terminu.
